Antoinette Cremers

“Ik laat mij leiden door het feit dat ik sterfelijk ben”
Het rauwe, maar kwetsbare werk van Antionette C.H.

Abstracte, kronkelende pentekeningen die doen denken aan de Chinese kalligrafie, zonder begin, zonder eind, die als dromen op het papier rondzweven. Bij een tweede blik komen dierlijke en menselijke vormen naar voren. Er is geen duidelijk verhaal, het draait om het spel van de lijn en het vlak, maar ons menselijk brein gaat er mee aan de haal. Het prikkelt. Het leeft.

Kwetsbaarheid
Het leven van Antionette (1964) is één groot experiment. Ze is als kunstenaar continu op zoek naar nieuwe materialen, vormen en disciplines. Ze bekijkt alles van meerdere kanten en wil eindeloos blijven leren. Ze studeerde facilitair management, natuurgeneeskunde en traditionele Chinese geneeskunde. En voordat Antoinette zich op het kunstenaarschap stortte, runde ze jarenlang haar eigen praktijk in Roosendaal.

Sterfelijkheid
Tijdens haar werkzaamheden als genezer kwam ze continu in aanraking met de kwetsbaarheid en tegelijkertijd met de kracht van het lichaam en de mind, met nieuw leven en de dood. Deze thema’s zijn tot op heden verstopt in de diepere laag van haar werk als kunstenaar en ze zijn de verbindende factor van haar veelzijdige oeuvre: “Ik laat mij als kunstenaar leiden door het feit dat ik sterfelijk ben. Want er zijn maar twee dingen zeker in het leven: we worden geboren en we gaan dood, de tijd daartussenin noemen we het leven. Hierin is alles continu in beweging.”

Experiment
In het uiterlijk, de esthetiek van haar werk is de invloed van de Chinese cultuur subtiel zichtbaar. Verborgen rode lijnen en vlakken, gebruik van zwarte inkt en de balans tussen donker en licht, zoals de oosterse yin en yang. De traditionele technieken voegt ze experimenterend samen met hedendaagse materialen. Wat gebeurt er als ik kleine spiegels verwerk in de pentekeningen of een kleur toevoeg? Hoe reageert bijenwas? Hoe komt het glaswerk uit de oven? Uittesten. Gewoon doen. Op onderzoek uitgaan. Dit kan niet? Hoezo? Dan wordt haar nieuwsgierigheid geprikkeld en kan ze het niet laten om eigenwijs te spelen met de mogelijkheden. Ook tijdens haar jaren aan de kunstacademie in Den Bosch, waar ze in 2012 afstudeerde, zocht ze telkens de grenzen op. Zo stortte ze de hal vol met stenen als onderdeel van haar fotopresentatie over de herinneringen die Auschwitz en Birkenau hebben achtergelaten.

In elkaar over vloeien
Het menselijk lichaam is een terugkerend thema in Antoinettes werk. Hoofden, voeten en handen van allerlei materialen liggen verspreid in haar atelier in Roosendaal, de plek waar ooit haar praktijk gevestigd was. De ruime, lichte ruimtes zijn gevuld met kasten vol met materialen, testjes en inspirerende boeken. Rauwe, pure materialen zoals bijenwas, jute, leer en schapenwol, maar ook plastic, glas en olieverf zijn onderdeel van haar palet. Alles vloeit in elkaar over, zowel inhoudelijk als esthetisch, net zoals haar grote inspiratiebron: het leven.